15 kwietnia 2025 r. klasa 3TL z wychowawczynią p. Aleksandrą Bujak i polonistką p. Katarzyną Piórkowską udała się na wycieczkę do Krakowa „Śladami Stanisława Wyspiańskiego”.
Głównym celem wyjazdu było zwiedzenie „Rydlówki” - zabytkowego dworku, znajdującego się w Krakowie przy ul. Tetmajera w Bronowicach Małych, w którym 20 listopada 1900 roku odbyło się wesele poety Lucjana Rydla z chłopską córką Jadwigą Mikołajczykówną. Wydarzenie to zainspirowało Stanisława Wyspiańskiego, gościa na tymże weselu do napisania słynnego dramatu symbolicznego.
Uczniowie z zaciekawieniem wysłuchali historii o bohaterach tamtych listopadowych dni, zwiedzili kolejno izby, w których tańczono i ucztowano, podziwiali portrety ludzi, którzy stali się pierwowzorami postaci do dramatu Wyspiańskiego. Zetknęli się z przedmiotami, takimi jak skrzynia mająca ponad 125 lat, która nadal stoi w izbie, jako niemy świadek wydarzeń. Uczennice wzięły udział w obrzędzie czepin, którego czar i urok natknęły podobno Wyspiańskiego do umieszczenia akcji swego dramatu narodowego – właśnie w bronowickiej chacie. Kolejno uczniowie wzięli aktywny udział w warsztatach zatytułowanych „Wesele” – między prawdą a fikcją, które z pewnością ubogaciły ich wiedzę i przygotowały do lekcji o tej lekturze. Przystankiem podczas spaceru po Bronowicach było miejsce, w którym kiedyś stała karczma Hirsza Singera – Żyda w „Wesela”.
Śladów życia i twórczości Stanisława Wyspiańskiego w Krakowie jest wiele. Ze względu na mało sprzyjającą aurę po Rydlówce uczniowie zwiedzili jeszcze trzy wybrane miejsca. Kościół Franciszkanów przy pl. Wszystkich Świętych - gotycką świątynię, w której Wyspiański podjął się stworzenia polichromii i witraży. Powstało w ten sposób jedno z najwybitniejszych wnętrz kościelnych tamtego czasu. Artysta chcąc zawrzeć franciszkańską ideę miłości do otaczającego świata, pokrył ściany malunkami polnych kwiatów: bratków, irysów, słoneczników, maków i kaczeńców. Do okna po przeciwległej stronie kościoła Wyspiański zaprojektował witraż „Bóg Ojciec – Stań się”. Postać Boga Ojca wyłania się z „bezmiaru wód” i w dynamicznym skręcie ciała oraz uniesieniu ręki dokonuje dzieła stworzenia.
Na trasie spaceru nie mogło zabraknąć Bazyliki Mariackiej, do której polichromię ścian zaprojektował Jan Matejko, a wykonywali ją jego studenci Stanisław Wyspiański i Józef Mehoffer. Pokryli sklepienie kościoła wyobrażeniem gwieździstego nieba, ściany godłami cechów krakowskich oraz postaciami aniołów grających na instrumentach i trzymających banderole z wersami litanii loretańskiej. Ponadto Wyspiański zaprojektował 20 kwater witraża, z herbami i monogramami osób zasłużonych dla kościoła.
Ostatnim przystankiem na trasie, przed powrotem pociągiem do Brzeska był Teatr Miejski, obecnie im. Juliusza Słowackiego, miejsce spełnienia teatralnej twórczości Wyspiańskiego. Wystawiono tutaj dużą część dzieł artysty, a jego dokonania w dziedzinie adaptacji teatralnych zyskały miano reformy polskiej scenografii. 16 marca 1901 roku na scenie Teatru Miejskiego odbyła się premiera „Wesela”. W tym samym roku Wyspiański opracował inscenizację „Dziadów” Mickiewicza, łącząc wszystkie ich części w jedną całość i na wiele lat wpływając na sceniczne interpretacje tego dramatu.
Uczniowie wraz z opiekunkami oczarowani artyzmem, kunsztem i wielowymiarowością Wyspiańskiego wrócili do Brzeska, po drodze planując już kolejną wyprawę związaną z poznawanymi na lekcjach arcydziełami literatury.
